Οικογένεια Μίλλερ

Τι γίνεται;

Ο Ντέιβιντ είναι ένας μικροπωλητής ναρκωτικών που έχει ποικίλων ειδών πελατεία και προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να ξεπληρώσει το μεγάλο αφεντικό του και παλιό του συμφοιτητή, τον Μπραντ. Εξαιτίας όμως μιας εμπλοκής του σε καβγά, του τη πέφτουν κάποιοι νεαροί αλήτες και του κλέβουν όλο το εμπόρευμα αλλά και τα λεφτά που είχε μαζέψει μέχρι τότε. Όταν ο Μπραντ θα πιάσει τον Ντέιβιντ, του αναθέτει μια "αποστολή" σε αντάλλαγμα τη ζωή του. Η αποστολή αυτή είναι να περάσει από τα σύνορα της χώρας μια "μικρή" ποσότητα μαριχουάνας, που κάθε άλλο "μικρή" είναι. Ο Ντέιβιντ για να μην τον πιάσουν οι μπάτσοι, σκαρώνει μια μεταμφίεση μιας χαρούμενης οικογένειας που κάνει διακοπές με τροχόσπιτο. Με κάποιες διαπραγματεύσεις καταφέρνει να πείσει μια στρίπερ γειτόνισσά του να υποδηθεί τη γυναίκα του, μια άστεγη και έναν βλάκα δεκαοχτάχρονο γείτονά του να γίνουν τα "παιδιά" του. Και αφού συμφωνούν όλοι και νοικιάζουν τροχόσπιτο εκεί είναι που ξεκινάει η μεγαλύτερη και πιο αστεία περιπέτεια της ζωής τους.

Προσωπική άποψη

Καταρχήν αμέσως να πω πως η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί την αγαπημένη μου κωμωδία EVER! Υπάρχουν δύο ειδών κωμωδίες: - κατά εμένα πάντα- αυτές που περιέχουν τα κλασσικά αστεία, ατάκες που προκαλούν γέλιο και ένα χιούμορ που καταλαβαίνει και αποδέχεται ο περισσότερος κόσμος και οι άλλες, που περιέχουν σαχλό χιούμορ, ατάκες που βγάζουν γέλιο με το ζόρι, τις καταλαβαίνουν το 3/4 του πλυθισμού και περιλαμβάνουν τόσες καφρίλες που η εσωτερική σου κρίση παθαίνει ανάφλεξη. Για την "Οικογένεια Μίλλερ" δεν ξέρω ακριβώς τι από τα δύο παίζει. Και δεν νομίζω να το αποκαλύψω για πολύ καιρό ακόμα :Ρ

Σίγουρα δεν είμαι από τους μεγάλους κριτικούς ταινιών για να κοιτάξω λεπτομέρειες και να κολλίσω τόσο πολύ στις ερμηνείες. Κύριο κριτήριό μου είναι το γεγονός ότι κάθισα να δω κωμωδία και γέλασα. Πέτυχε τον σκοπό της η ταινία. Οπότε μη περιμένετε τίποτα φιλοσοφημένα σχόλια, θα ήθελα να σας πω το πως φάνηκε σε μένα.

Οφείλω να πω πως βρήκα την ταινία όταν έκανα αναζήτηση το όνομα της Emma Roberts, μιας ηθοποιού που μου αρέσει πολύ (btw ίσως είμαι από τους ελάχιστους, όλοι τη βρίζουν τώρα τελευταία :P) και ανάμεσα στα αποτελέσματα βγήκε αυτή η ταινία, "κωμωδία" λέω "καλά θα περάσω" οπότε την κατέβασα. Δεν το μετάνιωσα στιγμή.

Η βασική πορεία της ταινίας είναι η σχεδόν απεγνωσμένη σχεδόν κωμική προσπάθεια του Ντέιβιντ να σώσει τη ζωή του, φοβάται τον Μπραντ επειδή εκείνος είναι πάμπλουτος και έχει ένα σωρό μπράβους στην υπηρεσία του και γιαυτό το λόγο ο πρωταγωνιστής μας συμφωνεί να κάνει τη βρομοδουλειά του. Είναι ερωτευμένος με την γειτόνισσά του τη Ρόουζ η οποία εργάζεται σε ένα στριπτιζάδικο τα βράδια για να βγάζει τα προς τα ζην, και συνεχώς τη κοντράρει έτσι όπως συχνά συμβαίνει με τους κρυφά ερωτευμένους οπότε μας κάνει να καταλάβουμε ότι στον ορίζοντα ίσως και να υπάρξει κάτι πικάντικο και ρομαντικούλι. (Αωωω :3) Γιαυτό το λόγο κάνει πρόταση μόνο στη Ρόουζ να υποδηθεί την υπέροχη ξανθούλα και καλά σύζυγό του για χάρη της επιχείρησής του.

Γέλασα σε πολλά σημεία. Η ταινία είναι φουλ στο "αμερικάνικο χιούμορ" όπως το αποκαλώ, αυτό με τις καφρίλες και τα αστεία που μερικές φορές σε πιέζουν να γελάσεις, ωστόσο πάντα για κάποιο περίεργο λόγο μου άρεζαν τέτοιου είδους ταινίες (π.χ. δες το "Easy A"), ταινίες που αν και αρκετά προοδευτική η μητέρα μου για παράδειγμα, δεν θα τις καταλάβαινε. Είναι τελικά θέμα γούστου αν σου αρέσουν ή όχι οι αμερικανιές. Τυχαίνει να είμαι στην κατηγορία των ανθρώπων που σε αυτή την ερώτηση σηκώνουν ψηλά τα χέρια και απαντάνε χωρίς ίχνος τύψεων "ΝΑΙ".

Το αγαπημένο μου σημείο είναι εκεί που στην επιστροφή τους για το σπίτι, το τροχόσπιτό τους παθαίνει βλάβη και αναγκάζονται να περάσουν ένα βράδυ με μια περαστική οικογένεια που επίσης κάνουν διακοπές με τροχόσπιτο και ο πατέρας της οικογένειας είναι αστυνομικός που ασχολείται με τη δίωξη των ναρκωτικών. Είναι να μη σου τύχει!

Πιστεύω πως είναι μια ΠΟΛΥ καλή, γεμάτη χαβαλέ ταινία για να τη δεις με τη παρέα σου, αγκαλιά με πατατάκια. Go for it!

10/10

#reviewταινιών