Ο Διάβολος Φοράει PRADA

Επιτέλους έφτασε αυτή η υπέροχη στιγμή που περίμενα καιρό: είμαι έτοιμη να γράψω κριτική για το βιβλίο που μόλις τελείωσα και φυσικά δεν είναι άλλο από το 'Ο Διάβολος Φοράει PRADA' της Λόρεν Γουάιζμπεργκερ το οποίο έχω καταχωρημένο ως μελλοντικό review εδώ και κάτι αιώνες. Χμ-χμ! Λέω να ξεκινήσω.

Από το πίσω μέρος του βιβλίου διαβάζουμε:

Η Άντρεα Ζαξ, μια νεαρή Αμερικανίδα από μια μικρή επαρχιακή πόλη, μορφωμένη και φέρελπις συγγραφέας, κατορθώνει να βρει στη χαοτική Νέα Υόρκη μια δουλειά «που ένα εκατομμύριο κοπέλες θα πέθαιναν γι’ αυτή». Προσλαμβάνεται ως βοηθός της θρυλικής Μιράντα Πρίστλι, αρχισυντάκτριας του υπερμοδάτου και γκλάμουρους περιοδικού Runway. Η ανυποψίαστη και άσχετη με τη μόδα Άντρεα προσγειώνεται ανώμαλα σε ένα γραφείο που κάθε του γωνιά κραυγάζει Prada! Armani! Versace!, σε έναν κόσμο απίστευτα αδύνατων, στιλάτων γυναικών και υπέροχων αντρών με εφαρμοστές μπλούζες που καταδεικνύουν τη διά βίου αφοσίωσή τους στα γυμναστήρια. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα, και αυτό είναι η ίδια η Μιράντα, ο ορισμός του ανυπόφορου, παρανοϊκού αφεντικού. Το μόνο που ξεπερνά το παροιμιώδες στιλ της είναι η αλαζονεία της, ενώ έχει την εκπληκτική ικανότητα να μεταμορφώνει τις εκλεπτυσμένες υπάρξεις που κυριολεκτικά έχει στη δούλεψή της σε κατατρομαγμένα πιτσιρίκια που θέλουν απεγνωσμένα να χωθούν στις φούστες της μαμάς τους... Η Άντρεα κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι αυτή η δουλειά «που ένα εκατομμύριο κοπέλες θα πέθαιναν γι’ αυτή» απλώς θα την πεθάνει. Έξυπνο, δροσερό, αφοπλιστικό, το βιβλίο αυτό δίνει μια νέα διάσταση στο λαμπερό περίβλημα του κόσμου της μόδας και το όχι και τόσο λαμπερό περιεχόμενό του. Ο αναγνώστης γνωρίζει την υστερική, γεμάτη συμπλέγματα και άγχη, κωμικοτραγική κάποιες φορές, πλευρά της ζωής όσων αναπνέουν μόνο και μόνο για να απολαμβάνουν τα «καλύτερα» και για να πηγαίνουν σε κοκτέιλ πάρτι... Τι σημαίνει «μόδα» και πώς επιβάλλεται; Τι κρύβεται πίσω από το λαμπερό κόσμο των γκλάμουρους περιοδικών; Τι πρέπει να κάνει ένας φιλόδοξος μα αξιοπρεπής υπάλληλος για να κρατήσει τη θέση του χωρίς να χάσει το μυαλό του και την ψυχική του ηρεμία; Πώς μπορείς να επιβιώσεις σε έναν κόσμο όπου το μόνο που μετράει είναι το τι φοράς και τι εικόνα δίνεις, όταν οι προτεραιότητές σου είναι εντελώς διαφορετικές; Δείτε πώς ένας νοήμων, συνηθισμένος άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε τέρας ψυχραιμίας, κινδυνεύοντας κατόπιν να μεταμορφωθεί σε... σκέτο τέρας.

Προσωπική άποψη:

Θα σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου... Είδα την ταινία πριν διαβάσω το βιβλίο! Είναι κάτι που αποφεύγω ρητά όμως υπάρχουν και κάποια παραστρατήματα που εύχομαι να είχα αποφύγει. Είδα την ταινία κανά δυο χρονάκια πριν και περίπου ένα μήνα πριν που αποφάσισα να την ξαναδώ παρατήρησα πως είναι βασισμένη σε βιβλίο και σκέφτηκα: 'Ναι αυτό είναι, θα το βρω!'. Η σύμπτωση ήταν εντελώς ταιριαστή όταν το πέτυχα στη βιβλιοθήκη και εννοείται δεν έχασα την ευκαιρία.

Μου πήρε κοντά δύο βδομάδες να τελειώσω το βιβλίο και όχι επειδή είχε δύσκολες ορολογίες ή κάτι παρόμοιο απλά είναι αρκετούτσικες οι σελίδες και το τρέξιμό μου τις καθημερινές μέρες όταν έχω σχολείο με αφήνει κουρασμένη με αποτέλεσμα να μη διάβαζα κάθε βράδυ, αλλά ας τα αφήσω αυτά στην άκρη και ας περάσω στο ψητό.

Η ηρωίδα του βιβλίου η Άντρεα είναι μια κοπέλα με την οποία οι περισσότερες από μας θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε διότι είναι μια απλή κοπέλα που έχει μια κολλητή, ένα αγόρι και η μόδα είναι κάτι που έχει ακουστά βέβαια αλλά δεν είναι ψυχοτική με αυτήν ούτε έχει πρεμούρα να αποκτήσει τα καλύτερα και πιο μοντέρνα κομμάτια γνωστός οίκων μόδας. Αυτά όμως πριν πιάσει δουλειά στο πασίγνωστο περιοδικό μόδας 'Runway'. Και αυτό επειδή το όνειρό της είναι να γίνει αρθρογράφος στην αγαπημένη της εφημερίδα (or περιοδικό ήταν; Δεν πολυθυμάμαι να πω την αλήθεια but anyway.) και πρέπει να κάνει προυπηρεσία σε ένα άλλο σπουδαίο περιοδικό πρώτα. Δεν γνωρίζει φυσικά πως με το που προσλαμβάνεται στο περιοδικό αρχίζει η κόλασή της.

Αρχοσυντάκτρια είναι μια γυναίκα κακομαθημένη, στρίγγλα σωστή σκύλα που λατρεύει να προστάζει και να κάνει τις βοηθούς της να κάνουν πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες μοιάζουν αδύνατα. Η Άντρεα πρέπει να αντέξει ένα χρόνο για να κερδίσει τη δουλειά των ονείρων της και για αυτό δέχεται να περάσει τα πάνδεινα. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου μαθαίνει μεν πως είναι να έχεις τέσσερα αυτιά, δέκα χέρια και δέκα πόδια καθώς προσπαθεί να ικανοποιήσει κάθε διαταγή της αμείλικτης αφεντικίνας της παράλληλα όμως έχει απώλειες όσο αφορά την προσωπική της ζωή αλλά και την οικογενειακή.

Κανείς δεν δείχνει να τη καταλαβαίνει και νομίζω πως σε πολλούς από μας συμβαίνει να νιώθουμε πως είμαστε οι μοναδικοί άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο και κανείς δεν νοιάζεται για μας. Συμβαίνει αλλά υπάρχει διέξοδος, σωστά;

Είναι ένα βιβλίο, σωστή εγκυκλοπαίδεια της μόδας, με πολλές ορολογίες, πλούσιες σκηνές και τα συναισθήματα της ηρωίδας που ξεχειλίζουν σε κάθε έκταση και μας κάνουν να τη συμπονούμε με όλη μας τη ψυχή όταν φτάνει σε κρίσημες καταστάσεις. Επίσης κατά έναν πλάγιο τρόπο δείχνει πως είναι να ζεις σε μια μεγαλούπολη όπως είναι η Νέα Υόρκη, τι επίδραση έχουν οι διάσημοι άνθρωποι σε ανθρώπους "κατώτερων στρωμάτων" καθώς και το πως μπορεί να επιδράσει πάνω μας μια δουλειά με πολλές απαιτήσεις.

Νομίζω πως είναι ένα βιβλίο που θα ξαναδιάβαζα με ευχαρίστηση αν το πετύχαινα κάποια στιγμή στο μέλλον. Η Άντρεα είναι μια ηρωίδα με την οποία κάποιες ελάχιστες μεν στιγμές ταυτίστηκα ωστόσο δε.

9/10

Εκδόσεις Λιβάνη

Τιμή: 15,60 ευρώ

#review